กฎหมาย 112 ไร้ความชอบธรรมโดยสิ้นเชิง ต้องรณรงค์ให้ยกเลิก

โดย ลั่นทมขาว

กฎหมาย 112 เป็นกฎหมายที่ทำลายสิทธิเสรีภาพในการแสดงออกโดยสิ้นเชิง และสังคมใดที่ไม่สามารถพูดอะไรบางอย่างได้เกี่ยวกับการเมือง หรือบุคคลสาธารณะ ไม่ถือว่าเป็นประชาธิปไตย

ยิ่งกว่านั้นสังคมใดที่คนถือปืนขับรถถังมีประวัติปราบปรามประชาชนออกทำรัฐประหาร ตั้งตัวเป็นนายกรัฐมนตรีเถื่อนไม่ผ่านการเลือกตั้ง แล้วลอยนวลไม่ต้องรับโทษ แต่ในขณะเดียวกันมาจำคุกคนที่เห็นต่างแต่ไม่เคยใช้ความรุนแรงนั้น ต้องถือว่าเป็นสังคมทรามที่ขาดความยุติธรรมพื้นฐาน

กฎหมาย 112 แก้ไขไม่ได้ ต้องถูกยกเลิก

การแก้กฎหมาย 112 ให้สำนักงานหนึ่งเป็นผู้ฟ้องแต่ฝ่ายเดียวควบคู่กับการลดโทษ ไม่สามารถแก้ปัญหาที่ว่ากฎหมาย 112 เป็นกฎหมายที่ปิดปากประชาชน ใช้กระบวนการไต่สวนปิดลับในศาล และทำให้การพูดความจริงเป็นสิ่งที่ผิดได้ ตรงนี้จะเห็นว่า 112 ต่างจากกฎหมายหมิ่นประมาทธรรมดา

คำถามที่คนไทยควรมีสิทธิ์ถามในยุคนี้คือ

1.ถ้ามีประชาชนกลุ่มหนึ่งมองว่าประมุขในฐานะมนุษย์ ไม่ทำตามหน้าที่หรือประพฤติตัวไม่เหมาะสม ทำไมประชาชนไม่ควรมีสิทธิ์ที่จะตรวจสอบและถกเถียงเรื่องนี้ด้วยปัญญาตามกลไกประชาธิปไตย?

2.เมื่อทหารทำรัฐประหารหรือปราบประชาชนผู้รักประชาธิปไตย โดยมักอ้างว่าเพื่อปกป้องสถาบันกษัตริย์ซึ่งมาสถานะเป็นประมุขของรัฐ ทำไมพลเมืองไม่สามารถตั้งคำถามถึงบทบาทของประมุขต่อท่าทีที่มีต่อรัฐประหารได้ รวมถึงวิจารย์บทบาทประมุขในการปกป้องรัฐธรรมนูญประชาธิปไตย? มันเป็นคำถามเรื่องบทบาทหน้าที่ของประมุข มันเป็นคำถามที่มีความชอบธรรมอย่างยิ่ง

พวกฝ่ายขวาอนุรักษ์นิยม โดยเฉพาะทหารที่เกลียดชังประชาธิปไตย มักจะพูดว่าไทย “จำเป็น” ที่จะมีกฎหมาย 112 เพื่อปกป้องสถาบันกษัตริย์ แต่คำถามใหญ่ที่เราควรถามคือ ทำไมสถาบันสาธารณะแบบนี้ต้องมีกฎหมายห้ามไม่ให้พลเมืองวิพากษ์วิจารณ์ด้วย

การที่ชนชั้นนำไทยเกรงกลัวการวิพากษ์วิจารณ์สถาบันกษัตริย์โดยประชาชน อาจถูกตีความได้ว่าสถาบันกษัตริย์ไม่ได้เป็นที่รักและเคารพของพลเมืองทุกคน มันสะท้อนว่าพวกทหารขาดความมั่นใจ กังวลเรื่องอนาคตที่เขาจะ “อ้าง” ถึงสถาบันกษัตริย์เพื่อให้ความชอบธรรมกับตนเองต่อไปหรือไม่?

ในภาพกว้างเราจะเห็นว่ากฎหมาย 112 ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการปกป้องผู้มีอำนาจที่ไม่ใช่ประมุข เพราะชนชั้นปกครองใช้กฎหมาย 112 เพื่อกล่าวหาคนที่เป็นอุปสรรคกับการพัฒนาอำนาจของตนเองหรือใช้กับคนที่วิจารณ์ตนเอง

ในยุค ๖ ตุลา ยุคหลังรัฐประหาร ๑๙ กันยา และในยุคมืดหลังรัฐประหารของประยุทธ์ คนที่โดนกฎหมาย 112 และที่เป็นนักโทษการเมืองปัจจุบัน มักจะเป็นนักเคลื่อนไหวประชาธิปไตยที่เรียกร้องสิทธิเสรีภาพและความเท่าเทียม ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการใช้กฎหมาย 112 แบบนี้คือใช้ในการปราบปรามความพยายามที่จะสร้างสังคมที่เท่าเทียม

เมื่อเราพิจารณาต่อไป เราจะเห็นว่าพวก นายทหารเผด็จการ กับชนชั้นกลางเสื้อเหลืองหรือสลิ่ม ที่แอบอ้างว่าตนเอง “สู้เพื่อในหลวง” จริงๆ แล้วสู้เพื่อ “ทำลาย” ประชาธิปไตยของคนส่วนใหญ่ และเพื่อปกป้องสถานภาพทางสังคมและอภิสิทธิ์พิเศษของเขาเองเสมอ แต่ไม่มีใครโดนข้อหา 112 มันชี้ให้เห็นว่ามีการเลือกปฏิบัติในการใช้กฎหมาย 112 ตลอด

เรื่องว่าเราควรจะมีประมุขในรูปแบบใดในประเทศไทย ควรเป็นเรื่องที่คนไทยทุกคนมีสิทธิ์พิจารณาตามกติกาประชาธิปไตย แต่สิ่งที่เราไม่ควรลืมคือในประเทศตะวันตกที่มีกษัตริย์เป็นประมุขไม่มีการใช้กฎหมายแบบ 112

กฎหมายนี้แก้ไขให้ดีขึ้นไม่ได้ต้องยกเลิกอย่างเดียว แล้วต้องปล่อยนักโทษการเมืองทุกคนและยกเลิกคดี

*รูปประกอบจากอินเตอร์เน็ต

***********

ถ้าเห็นด้วยกับแนวทางสังคมนิยมเชิญสมัครสมาชิก https://forms.gle/2apcTWX7sB9YCVhU6