โดย สหายกลั่น
นับตั้งแต่ต้นปี 2565 เราต่างรับรู้ถึงวิกฤติเศรษฐกิจโลกที่ค่อยๆ รุนแรงและสาหัสมากขึ้น นับตั้งแต่การระบาดของไวรัสโควิด-19 ตั้งแต่ปี 2562 ซึ่งส่งผลให้การเดินทาง การขนส่งสินค้า และการทำงานหยุดชะงักลง ชนชั้นแรงงานถูกเลิกจ้างและลดค่าจ้าง สงครามรุกรานยูเครนที่ซ้ำเติมวิกฤติให้รุนแรงขึ้น มีการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจมากมาย แม้ว่าจะมีการคลายล็อคให้สามารถทำงานได้ตามปกติ แต่พวกนายจ้างกลับปฏิเสธที่จะเพิ่มค่าจ้าง เงินเฟ้อที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ชนชั้นแรงงานอยู่อย่างขัดสนจากราคาสินค้าอุปโภคบริโภคพื้นฐานที่พุ่งสูงขึ้น ราคาที่อยู่อาศัยและค่าเช่าก็เพิ่มขึ้นตาม ยกเว้นค่าแรง ชนชั้นปกครองทั่วโลกต่างบอกให้แรงงานอดทนอดกลั้น หรือไม่ก็ไล่ไปศึกษาอริยสัจ 4 ในขณะเดียวกันก็ตัดสวัสดิการต่างๆ ขึ้นอัตราดอกเบี้ย ประกาศให้โรคโควิด-19 เป็นโรคประจำถิ่น ซึ่งเป็นการปัดความรับผิดชอบในการรองรับคนไข้ ผลักให้ชนชั้นแรงงานจมดิ่งสู่ความอดอยากและการตกงานมากยิ่งขึ้น แต่เราจะนั่งรอให้ชนชั้นปกครองแก้ไขปัญหาหรือไม่?
ในสหราชอาณาจักร มีการนัดหยุดงานประท้วงของคนงานรถไฟ คนขับรถเมล์ พนักงานโทรคมนาคม พนักงานไปรษณีย์ และบุคลากรทางการแพทย์ ทั้งภาครัฐและเอกชน กระทั่งพนักงานบริษัทแอมะซอนยังประท้วงนัดหยุดงานกันเอง (Wildcat Strike) โดยไม่ผ่านกระบวนการทางกฎหมาย และยังมีกรรมกรก่อสร้าง พนักงานโรงกลั่นน้ำมัน ณ เกาหลีใต้ พนักงานขนส่งสินค้าของบริษัทไฮเต้จินโร ที่ผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างโซจูที่เรารู้จักกัน ได้ทำการนัดหยุดงานประท้วงนับตั้งแต่เดือนมิถุนายน ทั้งการปิดการขนส่งและการยึดตึกสำนักงาน ซึ่งผ่านการถูกปราบปรามอย่างจากตำรวจมาแล้ว แต่พวกเขายังยืนหยัดต่อที่จะประท้วงกันต่อ พนักงานรัฐและพนักงานเบเกอรี่ยังร่วมประท้วงกับพวกเขาอีกด้วย ในไต้หวัน พนักงานสายการบินเอวา พนักงานไปรษณีย์บริษัทจุงหัว พนักงานรถไฟ ก็นัดหยุดงานประท้วง ในสหรัฐฯเอง สมาชิกสภาพแรงงานสตาร์บัค รวมถึงการจัดตั้งสหภาพของพนักงานโกดังบริษัทแอมะซอนที่กำลังขยายตัวสูงขึ้นทั่วประเทศนับตั้งแต่ปลายเดือนพฤษภาคม จนถึงการประท้วงล้มรัฐบาลในศรีลังกาและซูดาน การนัดหยุดงานประท้วงนี้มีจุดประสงค์ร่วมกันคือ
1.การขึ้นค่าแรงให้ทันภาวะเงินเฟ้อ 2.ต้านการแปรรูปกิจการสาธารณะให้เป็นของเอกชน 3.ปรับปรุงสภาพการทำงาน และ 4.ต่อต้านรัฐบาล
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ กระแสการนัดหยุดงานเหล่านี้มาจากการจัดตั้งและการรวมกลุ่มของชนชั้นแรงงานกันอย่างต่อเนื่องที่มีทั้งคนรุ่นใหม่ที่เข้าร่วมการจัดตั้ง มีการไปคุย คลุกคลี และพบปะถามไถ่สารทุกข์สุขดิบประจำวันและปลุกความมั่นใจ สำหรับไทย คนรุ่นใหม่จะต้องสร้างขบวนการแรงงาน ต้องมีการไปพูดคุยกับแรงงานทุกสาขา ไม่ว่าจะในภาคบริการ โรงงาน กรรมกรออฟฟิศ พนักงานภาครัฐ และอื่นๆ เราไม่สามารถไว้ใจให้ชนชั้นนำและพรรคนายทุนแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจได้ เพราะพวกเขาจะยังคงรักษาความมั่งคั่งต่อไป ขบวนการแรงงานยังสามารถเสริมพลังให้แก่ประเด็นอื่นๆ เช่น ความเท่าเทียมทางเพศ วิกฤติโลกรวน เป็นต้น ในขณะเดียวกัน การต่อสู้ภายใต้ระบบทุนนิยมจะไม่เพียงพอที่จะทำให้ผลประโยชน์ของชนชั้นกรรมาชีพอยู่ได้อย่างยั่งยืน เราจะต้องมีการสร้างพรรคปฏิวัติที่จะเป็นการตระเตรียมการต่อสู้ให้ก้าวข้ามทุนนิยม เป็นพื้นที่ที่เปิดกว้างในการถกเถียงทางการเมือง การร่วมทบทวนบทเรียนการต่อสู้จากที่ต่างๆ และการขยายทั้งสมาชิกและผู้ปฏิบัติงานเพื่อสร้างประชาธิปไตยจากล่างสู่บน
*******************************
ถ้าเห็นด้วยกับแนวทาง “องค์กรสังคมนิยมแรงงาน” เชิญสมัครสมาชิก https://forms.gle/2apcTWX7sB9YCVhU6
สังคมนิยมแรงงาน 